Dlaczego ludzie są zazwyczaj wykluczani z potrzeby miłości, gdy są w Trzeciej Erze? Czy nie mogą zakochać się i kochać, czy nie powinni zakochiwać się i kochać? Potrzeby i problemy osób starszych są często pomijane. Chociaż wszyscy zgadzamy się, że samotność jest bardziej doświadczana przez osoby starsze, przeoczamy ich potrzebę towarzystwa płci przeciwnej. Miłość jest głównym uczuciem dla człowieka, a także jego wewnętrznej integracji. Miłość jest siłą napędową. Człowiek może i powinien cieszyć się tym uczuciem do końca życia. Starość nie odsuwa nas od możliwości bycia kochanym. Wraz z upływem lat funkcje fizyczne i poznawcze zostają w pewnym stopniu zredukowane, co nie oznacza, że totalnie zanikają. Na przykład, osoba może mieć większe problemy z poruszaniem niż do tej pory, pogarsza się słuch i wzrok, ale nadal chodzi po parku, słucha radia, czyta gazetę i ma inne zainteresowania. Możemy być zasmuceni faktem, że ciało jest zużyte, postarzałe, ale dusza jest niezniszczalna i nigdy się nie starzeje. Uczucie miłości może być doświadczane tak silnie zarówno przez starca, jak i młodą osobę. Dusza natomiast domaga się radości do ostatniej minuty. Miłość nie tylko stwarza przyjemność fizyczną, ale także potwierdza tożsamość osoby, która staje się kimś ważnym w swoim pojedynku. Dzięki partnerstwu możemy żyć.